Περίληψη
Το «Οίκαδε» αποτελεί έναν σύντομο οδηγό για την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, αναδεικνύοντας σημαντικά γεγονότα του 20ου και του 21ου αιώνα, με κείμενο και εικονογράφηση. Σε συνολικά 5 τεύχη, παρουσιάζονται 93 χρόνια ιστορίας μέσα από 93 εικονογραφήσεις εμπνευσμένες από την «αφανή» Ελλάδα: αυτή που βρίσκεται τόσο κοντά στο σήμερα και συνάμα τόσο μακριά. Πολυτάραχες ιστορικές περιόδους, γεγονότα που σημάδεψαν την νεότερη πορεία της χώρας, και πολιτικούς ηγέτες που επηρέασαν την κοινωνία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Οι εικονογραφήσεις, με μελαγχολικές μορφές που χαρακτηρίζονται από τραγικότητα και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, είναι εμπνευσμένες από τη πολιτική γελοιογραφία, και από τα χαρακτικά της περιόδου της κατοχής και του εμφυλίου. Απεικονίζουν συμβολικά τα ιστορικά γεγονότα, μεταδίδοντας σύνθετες ιδέες, μηνύματα και συναισθήματα, αφήνοντας την ερμηνεία τους στην κρίση του θεατή.
Η εργασία βραβεύτηκε στους «Αγώνες Νέων σχεδιαστών 2019» με το Χρυσό Βραβείο και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις gramma.
Κεφάλαιο 1 | 1912 - 1940
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
Θεματική Αφήγηση
Ελληνοϊταλικός πόλεμος / Β’ Παγκόσμιος πόλεμος / Η Γερμανική εισβολή / Η Μάχη της Κρήτης / Η Τριπλή κατοχή / Η Βουλγαρική Κατοχή / Σφαγή της Δράμας / Λιμός του ‘41 / οικονομία Κατοχής / Αντιμετώπιση Αμάχων / Δωσιλογισμός και Αντίσταση / Κατοχικός εμφύλιος / Απελευθέρωση / Δεκεμβριανά / Συνθήκη της Βάρκιζας / Απολογισμός Πολέμου / Βιογραφίες [Αλέξανδρος Κορυζής - Γεώργιος Β’ - Άρης Βελουχιώτης - Νίκος Ζαχαριάδης - Ζέρβας Ναπολέων]
Το κόκκινο χρώμα του τεύχους υποδηλώνει μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο, έναν αιματηρό πόλεμο με πολλά θύματα. Ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι παραδίδει το ιταλικό τελεσίγραφο με το οποίο θα ξεκινήσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Λίγους μήνες μετά οι Γερμανία εισβάλλει στην Ελλάδα και η χώρα τίθεται υπό καθεστώς κατοχής.
Η χειρότερη δεκαετία στη νεοελληνική ιστορία ξεκινάει με παγκόσμιο πόλεμο και καταλήγει με εμφύλιο. Αναλύονται θέματα όπως η βουλγαρική κατοχή, ο δωσιλογισμός και η ελληνική αντίσταση, ο υπερπληθωρισμός και η οικονομία της περιόδου αυτής, ο λιμός του ’41 και οι κακουχίες που υπέστη ο λαός στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η Ελλάδα απελευθερώνεται, όμως 53 μέρες αργότερα ο ήχος των όπλων αντηχεί ξανά στους δρόμους της Αθήνας σηματοδοτώντας τον «Μεγάλο Δεκέμβρη» και την απαρχή του τελευταίου καταγεγραμμένου και πιο αιματηρού εμφυλίου της χώρας.
Η «εθνική ενότητα» για την οποία μιλάει ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν είναι παρά πλασματική, μια αποτυχημένη προσπάθεια σύρραξης δύο άκρων σε μια άκρως πολωμένη χώρα. Το τεύχος κλείνει με την Συμφωνία της Βάρκιζας, με τις εγκληματικές πράξεις και των δύο παρατάξεων πριν το πόλεμο που θα αφήσει τις πιο μακροχρόνιες πληγές, με χειρότερη αυτήν του διχασμού ενός λαού ως τα κατώτερα στρώματά του.
